Uzun zaman oldu yazamadım yazamıyorum elim varmıyor yazmaya. Dostum arkadaşım, meslektaşım Veysel’i beklenmedik bir trafik kazasında kaybettik. Çok güzel günler geçirmiştik. Veysel’den kalp damar odasında birşeyler öğrenmemiş hiçkimse yoktu, üzerimizde emeği hakkı çoktu. Veysel seni hep çok sevdik ve seveceğiz hep kalbimizde hoş bir anı olarak kalacaksın. Allah geride kalanlarına sabır versin. (Veysel sen gittin gideli nutellaya bakamaz oldum...)
Aynı kazada yaralanan şimdi yoğun bakımda olan sevgili Murat, umarım en kısa sürede sağlığına kavuşursun.
Sevgili ablam, dostum meslektaşım Didem Ablamın çok sevgili babası yaşam savaşını bugün kaybetti. Allahtan rahmet diliyorum, mekanı cennet olsun.
Son olarak bugün birtanecik eşimin anneannesini kaybettik. Nur içinde yat birtanem seni çok seviyoruz.
2010’un ilk on günü ben dahil Hacettepe Anestezi için pek de güzel geçmedi umarım bunlar duyduğumuz son kötü haberler olur.
ÖLÜMDEN SONRA
Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak..
Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok;
Yok bize arayan, soran kimsemiz.
Öylesine karanlık ki gecemiz,
Ha olmuş ha olmamış penceremiz;
Akarsuda aksimizden eser yok.
Cahit Sıtkı Tarancı